" Pensi, en tota sinceritat, qu'entre "unitaristas" e "pluralistas" i a fòrça malentenduts. Per lei levar, dins la situacion tragica que patís la lenga nòstra (e mai lei "pluralistas" senton, au fons, qu'i a ben una lenga comuna), lo dialògue me sembla una necessitat absoluda."

Oc pense parièr, deu i aver de mond sincèrs que creson a aquelas manipulacions, per de rasons afectivas evidentas: per cadun de nautres la lenga es la lenga de nòstre endrech amb sa musica pròpia, sas nuàncias, e es aquí qu'es a bèles uòlhs vesents sa vitalitat e son autenticitat,ges de renaissença linguistica se pòt pas far sens aquel empeut sus la realitat dau lengatge enrasigat...

Nòstre manifèst es un manifèst de pluralitat, mas tanben de recampament. Cossí far comprene au mond que las doas causas devon anar cotria? Que coma escriviá Bodon "ne sèm al darrièr jòc"!

Lo PEN a tanben l'avantatge d'èstre en defòra de la contèsta fratricida qu'empoisonèt lo sègle XX e que urosament Felibritge e IEO dins la majoritat de sos responsables an tanben relagada dins lo passat... Es per aquò que prepausa a totes, au nom d'un grop d'escrivans e d'actors culturals que representan ges de poder mas solament una "consciéncia culturala" e un projècte ambiciós per nòstre endevenidor, de se recampar sus aquela idèa de basa: unitat + diversitat...

Es un vièlh principi de filosofia antica (emai d'Arquimia per parlar coma Sully André Peyre!) la fegonditat de l'union dels contraris: "et discors concordia foetibus apta est" (escriviá Ovidi dins sas Metamorfòsis : e la concòrdia dels contraris es portaira de frucha")...

#265: J F Brun - malentenduts... 

 As plan rason. Ajustarai que l'unitat es pas l'uniformitat e que la diversitat es pas la pagalha ... es aquò benlèu qu'avèm pro de mal a nos far dintrar dins la clòsca e es sus aquò que l'occitanisme del sègle passat a pas sabut convéncer. Me ramenti d'un vièlh professor de geografia a Tolosa de quand èri jove, qu'èra gascon, e que repotegava contra "aquel occitan que nos vòlon impausar, desempuèi Montpelhièr". "Qu'es aqueth trabalh ?" çà disia. Finalament avèm totjorn agut paur los unis dels autris, los Occitans, e mai paur de nosautris-meteisses. Es nòstra malautia nacionala.