#307: Éric Gonzalès - Re: Re: Re: Re: Re: acòrdi!

Bonjorn,

lo caractèr un e divers (insistaz sus aquel darrièr mot) de la lenga nòstra me sembla plan establit. Rebufi pas brica la diversitat. S'ai balhat aquela impression, es una manca de clartat dins mon expression. Simplament, dins tota aquela diversitat bartassièra, pensi que se cal gardar tanbens  la possibilitat d'aver una aisina mai neutra, mai "operativa" dins lo sens tèrra a tèrra d'una lenga-esplech, instrumentala. Diguem lo mot que fa tremblar: "oficiala" (e vesètz qu'aqui, d'unis diràn,  aquò implica un projècte politic). Bessè qu'aquela aisina neutra deu èsser pluricentrica, coma ba ditz En Olivar. Ni uniformitat, ni pagalha. Me sembla que pel moment riscam pas grand causa del costat "uniformitat" d'aquela alternativa. Per contre del costat pagalhos se i avia un prèmi Nobèl per aquò tanbens, benlèu que l'agafariam.

Lo manifèste, d'unis l'an remarcat aici, foguèt redigit (e brilhantament) en francés. S'èra estat redigit en occitan autentic d'un terrador donat seria estat benlèu identificat coma "manifèste provençal', "manifèste gascon", "manifèste lengadocian", "manifèste cevenòl" (per far plaser a En Gorgaud), "manifèste setòri"  o que te sabi. S'aviam agut un occitan referencial (e mai foguès pluricentric)  jos la man, l'auriam benlèu escrit atal, e punt. Seria estat milhor, e mai coerent que de ba faire en francés coma lo catòia de Bodon quand se'n va a tolosa e que charra en francés ambe son amiga gascona.

Praquò soi d'acordi ambe lo JFB ende dire qu'aquela "referencia" pot pas èsser quicòm d'impausat mas deu èsser lo fruch d'una madurason organica. Sana reflexion de mètge !

Cossi que sia, poirem lèu far petar la Blanqueta (una e divèrsa ela tanbens): passarem lèu lo cap de las 2000 signaturas ! e de monde de tria, attencion ! tra la la la la la la la ! (aire conescut, e que s'escriu tanplan en grafia classica coma mistralenca, enfins ba cresi).

amistats

#310: Bruno Peiràs - Re: Re: Re: Re: Re: Re: acòrdi!

Lou bon vèspre !

Vese be las rasigo de voste argumentàri per lou referenciau: li a de lio que soun "neutre", pa ges "enrasiga" coumo la literaturo deuriè èstre: per esemple, un Manifesto. Aici sièi counsent. Mè quouro afourtissès que

"S'aviam agut un occitan referencial (e mai foguès pluricentric)  jos la man, l'auriam benlèu escrit atal, e punt.",

voste "punt" me semblo gaire un "punt finau": se l'oucitan es, à-de-bo, l'ensem de parla/dialete councret e teritourialisa, adounco li po PA AVEDRE UN REFERENCIAU !

Vejan'n pau: anan imagina qu'aqueste referenciau esistis: s'es "pluricentric", acò vòu dire qu'es teritourialisa, nou? E dounco, foudriè escriure voste Manifesto... en referenciau lengadoucian, pièi prouvençau, pièi gascou, etc.: tournan trouba la "tariblo" diversita  (la que vous, sounas la pagaio). E uno pagaio en oucitan referenciau, me crese qu'es tant pagaiouso coumo la en prouvençau mistralen ou en cevenòu!

Aro, imaginen qu'aqueste referenciau es uno formo unico: aro, sera (hou ai di adija) siègue un cassoulet-bouiabaisso, siègue de lengadoucian !

Avès uno autro souluciu ? E me diguessias pa, per me fa plasé, que poudriè èstre lou prouvençau mistralen: lous pprouvençalisto an rebufa aquesto prepausiciu tre la debuto, lou referenciau es uno moustruousita perdequé li a pa de "lengo literario unico/unificado" coumo en Catalougno.

E tournan à la debuto: per avedre un referenciau, foudriè uno unita; e per avedre l'unita, foudriè un referenciau.

Per avedre uno "lengo oucitano", foudriè uno Oucitanio; mè per avedre uno Oucitanio, foudriè uno lengo oucitano; e per avedre uno lengo oucitano, foudriè un pople oucitan. Coussi anas sourti d'aquesto situaciu ?

Nautre, ne sèn sourti per la pichoto porto de detras: m'anas dire qu'es uno fugido, e belèu qu'aurés rasou, mè fasèn ço que poudèn per nosto/-e lengo/dialete; fasèn ço que poudèn per mantene vivo la lengo vivo de l'endré, acò nous pren prou de tems, n'avèn pa pu gaire per pensa à basti un pople qu'a pa jamai esisti. Save que per vautres oucitanisto es pa prou, mè que cadu fague din soun caire soun trabal de proumouciu e dignificaciu de la lengo, e per lou mens auren mantengu, coumo se dis au Felibrige...